Κ, ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ...

 

Βουλευτής Κ. Δελβερούδης: Αντί για «Δίκαιη Εργασία για Όλους», η κυβέρνηση θεσπίζει εργασιακή εξόντωση και ανασφάλεια

Ο Βουλευτής ΝΙΚΗΣ Πιερίας, κ. Κομνηνός Δελβερούδης, μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής, στα πλαίσια της συζήτησης για το νέο Εργασιακό Νομοσχέδιο. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο Βουλευτής τόνισε τα εξής:

·         Η κυβέρνηση φέρνει και πάλι ένα νομοσχέδιο που το παρουσιάζει ως «φιλεργατικό», ενώ στην πράξη πλήττει τους εργαζομένους.  Οι τίτλοι «Δίκαιη Εργασία για Όλους» και «Προστασία του Εργαζομένου» είναι προσβλητικοί για όσους παλεύουν να επιβιώσουν.

·         Το νομοσχέδιο στηρίζεται μόνο από τις εργοδοτικές οργανώσεις και απορρίπτεται από τους εργαζομένους.

·         Καταργεί δεκαετίες κατακτήσεων, νομιμοποιώντας την εξάντληση, την κακοπληρωμή και την επισφάλεια.

·         Η θέσπιση 13ωρης εργασίας αποτελεί επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα.

·         Αν στο 13ωρο συνυπολογίσουμε τα διαλλείματα, τον χρόνο προετοιμασίας και τις μετακινήσεις, ο εργαζόμενος πρακτικά θα λείπει από το σπίτι του από τις 7 το πρωί ως τις 10 βράδυ, με συνέπεια να καταργείται στην πράξη η υποχρεωτική 11ωρη ανάπαυση.

·         Ο ισχυρισμός ότι «ο χρόνος μετακίνησης δεν είναι χρόνος εργασίας» είναι προσχηματικός, αφού δεν είναι ούτε χρόνος ξεκούρασης.

·         Η δήλωση ότι «ισχύει μόνο για 37 μέρες τον χρόνο» είναι παραπλανητική, αφού παρόμοιες εξαιρέσεις πάντα επεκτείνονται.

·         Το «προαιρετικό» 13ωρο είναι ψευδές - κανείς δεν τολμά να αρνηθεί χωρίς φόβο απόλυσης. Επομένως, η εργασιακή «ελευθερία επιλογής» μετατρέπεται σε κυβερνητικό εκβιασμό.

·         Οι άνθρωποι οδηγούνται σε δεύτερη και τρίτη δουλειά όχι από επιλογή αλλά για την επιβίωσή τους.

·         Πώς μπορεί να υπάρξει οικογένεια, όταν οι άνθρωποι δουλεύουν ασταμάτητα για να επιβιώσουν;

·         Η κυβέρνηση μιλά για «υγεία και ασφάλεια», ενώ επιβάλλει εξουθένωση και επισφαλείς συνθήκες. Η υπερεργασία καταστρέφει την ισορροπία δουλειάς–ζωής και οδηγεί σε ψυχική και σωματική κατάρρευση, αυξάνοντας δραματικά τα εργατικά ατυχήματα.

·         Το νέο καθεστώς επιτρέπει προσλήψεις και απολύσεις «με ένα κουμπί» και δημιουργεί εργαζομένους σε μόνιμη ανασφάλεια.  Ο εργοδότης αποκτά «λίστα αναμονής» αντί για σταθερό προσωπικό. Ο εργαζόμενος εξαρτάται από ένα μήνυμα για να δουλέψει.  Αυτή η λεγόμενη «ευελιξία» είναι στην πραγματικότητα εργασιακή ομηρία.

·         Η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας καταργεί το οκτάωρο και νομιμοποιεί τη δουλειά 10 ωρών χωρίς υπερωρίες.  Η ρύθμιση παρουσιάζεται ως στήριξη για τις μητέρες, ενώ στην πράξη τις εξουθενώνει.

·         Οι άδειες γίνονται «λάστιχο», χάνοντας τον σκοπό της ξεκούρασης.  Ο εργοδότης θα επιβάλλει υποχρεωτικές άδειες ή θα τις αρνείται κατά βούληση.

·         Η επίκληση της «πρόληψης επαγγελματικών κινδύνων» είναι υποκριτική, αφού δεν υπάρχει καν καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών και κανένας θάνατος δεν αποδίδεται και δεν συνδέεται με τις επαγγελματικές ασθένειες.

·         Η αναφορά σε «προστασία ψυχικής υγείας» αντιφάσκει με την ίδια την ψυχική εξόντωση που προκαλούν τα μέτρα.

·         Το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ξεπερασμένο, με νόμους και διατάγματα από τη δεκαετία του ’80 έως του ’90, καθώς δεν υπάρχει πραγματικός εκσυγχρονισμός, παρά μόνο κωδικοποίηση παλαιών ρυθμίσεων.

·         Το νομοσχέδιο δεν εκσυγχρονίζει, αλλά απορρυθμίζει την αγορά εργασίας.  Δεν προσφέρει δικαιώματα, τα αφαιρεί.

·         Η ΝΙΚΗ απορρίπτει κάθε νομοθέτημα που μετατρέπει τον εργαζόμενο σε αντικείμενο εκμετάλλευσης.  Η εργασία πρέπει να είναι μέσο δημιουργίας, όχι εξάντλησης.

·         Ιερό είναι όχι μόνο το δικαίωμα στην εργασία, αλλά και στην οικογένεια, την ανάπαυση και τη ζωή.  Η πρόοδος δεν μετριέται με περισσότερες ώρες δουλειάς, αλλά με καλύτερη ποιότητα ζωής.